دوست داشتن، هیچ‌وقت زورکی نبوده و نیست؛ نمی‌توانی با مهربانی‌ات کسی‌ را مدیونِ خودت کنی که دوستت داشته ‌باشد. دوست داشتنی که از روی دِین و تشکر باشد دوست داشتن نیست؛ اصلا نمی‌توانی کسی‌ را مجبور کنی تپش قلبش را با حرارتِ دست‌های تو تنظیم کند، که در شلوغیِ شهر یک‌باره به یادت بیفتد و دلش قنج برود! من این را خوب فهمیده‌ام! دوست داشتن منطق نمی‌شناسد و عشق دلیل. اگر که روزی فهمیدی، پُشت دوستت دارم‌های رابطه‌ات دلیل است، منطق است، دِین و انجام وظیفه است! دکمه لق پیراهنی که با چنگ و دندان می‌ایستد، نباش، فقط همین.